W procesie diagnozy psychologicznej szczególnie ważne jest przestrzeganie praw dziecka, jego podmiotowości oraz praw klienta. Prawa klienta są w zawodzie psychologa zdefiniowane przez zasady etyki zawodowej i częściowo przez prawo. Do podstawowych praw klienta, w tym niepełnoletniego, należą:

^{Fotolia Jak wprowadzić dyscyplinę u dziecka? Co robić, aby dziecko przestrzegało zasad, które wprowadziłaś do swojego domu? Podpowiadamy, jakie zasady wprowadzić, żeby dzieci nas słuchały. Dobre wychowanie bierze się z domu. My jako rodzice musimy mieć wpływ na zachowanie naszych dzieci, co wiąże się z wprowadzaniem dyscypliny. Musimy jednak odróżnić dyscyplinę od karania. Dyscyplina to uczenie dziecka poprawnych zachowań w stosunku do siebie i najbliższych, i to warto wprowadzać już od najmłodszych lat. Do wychowania dzieci potrzebna jest cierpliwość, wyrozumiałość i konsekwencja. Jednak warto pamiętać, że jeśli wymagasz od swojego dziecka pewnych zachowań, sama musisz dawać mu dobry przykład. Oto kilka pomysłów zasad, które warto wprowadzić do waszego domu: Jesteśmy zawsze dobrzy i mili dla ludzi i zwierząt i odnosimy się do siebie z szacunkiem. W naszym domu nie krzyczymy. Zawsze mówimy "proszę" i "dziękuję". Jeśli kogoś spotykamy, albo ktoś do nas przychodzi zawsze mówimy "dzień dobry", lub na pożegnanie "do widzenia". Nie rzucamy jedzeniem i nie mówimy, że jest wstrętne. Dzieci nigdy same nie wchodzą na jezdnię i zawsze trzymają kogoś dorosłego za rękę. W rozwiązywaniu problemu nigdy nie używamy siły, nikogo nie bijemy, tylko zawsze rozmawiamy i szukamy rozwiązania problemu. Kiedy popełnimy jakiś błąd, czy sprawimy komuś przykrość, zawsze przepraszamy. Cisza nocna polega na tym, że o określonej przez rodziców godzinie dzieci są w łóżkach (dozwolone jest jeszcze przez jakiś czas czytanie, lub spokojne zabawy we własnym pokoju). W domu nie gramy w piłkę. Próbujemy nowych rzeczy do jedzenia, ale nie musimy ich jeść, jeśli naprawdę nam nie smakują. W domu rządzą rodzice, ale czasami pozwalają dzieciom wybierać. Dzieci zmęczone, albo kiedy mają gorszy nastrój mogą liczyć na taryfę ulgową. Polecamy: Jak sprawić, by dziecko cię słuchało? 12 sprawdzonych rad. Jak karać i nagradzać dziecko - wywiad z psychologiem Czy dzieci należy karać, czy może tylko nagradzać? Czy nagrodą jest zwykła pochwała, czy może jednak prezent? Który rodzic nie ma podobnych wąpliwości? O to, co robić, by karząc lub nagradzając, nie unieszczęśliwić dziecka, ani go nie rozpuścić, pytamy psychologa. Gdyby dzieci zawsze robiły to, czego oczekują rodzice, temat kar i nagród pewnie by nie istniał. Nie istniałyby też wątpliwości, czy kary nie unieszczęśliwiają, a nagrody nie rozpuszczają i czy stosując jedne i drugie, zasługujemy na miano dobrego rodzica, a może raczej tresera. O tym, czy karać i nagradzać , a jeśli tak, to w jaki sposób, rozmawiamy z psychologiem, dr Aleksandrą Jasielską. Przed Gwiazdką wiele dzieci słyszy słynne zdanie: „Jak będziesz się źle zachowywać, Mikołaj przyniesie ci rózgę". Co o tym sądzi psycholog? Należy sobie zadać pytanie, co chcemy uzyskać, mówiąc do dziecka w ten sposób. Jeśli zmianę zachowania, to straszenie rózgą nie jest dobrym pomysłem. Bo zarówno kary, jak i nagrody powinny pojawić się od razu, gdy dziecko zrobi coś źle lub dobrze. Opowiadanie o tym, co będzie za miesiąc czy dwa tygodnie, to dla malucha abstrakcja. Lepiej powiedzieć, że Mikołaj czy Gwiazdor, jak mówimy w Wielkopolsce, zastanawia się, jaki prezent dziecko może dostać, gdy np. nie będzie biło młodszej siostry albo pozwoli mamie dokończyć rozmowę telefoniczną. Rodzice straszą rózgą, ponieważ najczęściej nie mają żadnego repertuaru kar ani nagród. (sprawdź też: Jak zapobiec kłótniom między rodzeństwem ). A może dałoby się wychowywać dzieci bez ich stosowania? Nasze pociechy nie zawsze zachowują się tak, jakbyśmy chcieli, jak jest to akceptowane społecznie. Małe dziecko jest z natury ruchliwe, żywiołowe, głośne i niektóre jego zachowania są niewłaściwe w pewnych okolicznościach, np. kiedy rozrywa opakowania prezentów na imprezie urodzinowej kolegi lub niszczy przygotowane tam dekoracje. Jeśli chcemy, by tak nie postępowało, możemy pokazywać dobry wzorzec, ale niekiedy nie da się tego zrobić i potrzebna jest kara. Na przykład jaka? Wymyślenie kary odpowiedniej dla swojej pociechy to... Dorota Zawadzka: "Marnujemy pierwsze lata dziecka!" [WYWIAD] W pierwszych latach życia dziecka jego mózg chłonie wszystko jak gąbka, tymczasem coraz częściej do szkół przychodzą dzieci z umysłem nieskażonym wiedzą. Marnujemy ich najlepszy czas" – mówi Dorota Zawadzka, Superniania. Przy okazji wydania jej nowej książki "Misja: szkoła", rozmawiamy o edukacji, wychowaniu i szacunku do dziecka. Napisałaś książkę dla rodziców 6-latków... – Od razu muszę ci przerwać, bo to nie jest książka dla rodziców 6-latków, a w każdym razie nie tylko dla nich. ”Misja: szkoła” to książka dla rodziców, których dziecko idzie do szkoły. To dziecko może mieć lat 5, 6, 7, a nawet 8, jeśli rodzice odraczali jego początek edukacji szkolnej. Co czytelnicy znajdą w Twojej książce? – Najważniejsze informacje o rozwoju dziecka i dużo podpowiedzi, jak ten rozwój można wspierać. Do tego piszę w niej, jak rozwijać zmysły dziecka, jego naturalne kompetencje i naturalną ciekawość świata. Szukałam takiej książki na naszym rynku i nie znalazłam – a skoro ja nie, to rodzice pewnie też nie znajdą. Szkoda, żeby byli skazani tylko na informacje z internetu, poszarpane, a często też na różnych portalach – sprzeczne same ze sobą. Mam wrażenie, że rodzice szukają informacji przed porodem i w pierwszych miesiącach życia dziecka. Potem ich zainteresowanie słabnie. Rodzice kilkulatków są przekonani, że już wszystko wiedzą. Przekonałam się o tym kilka lat temu, kiedy wchodziła w życie reforma "Sześciolatki do szkoły". Wtedy dla wielu rodziców stałam się wrogiem numer 1, bo głośno mówiłam, że dziecko w wieku 6 lat ma wszelkie kompetencje, żeby podjąć naukę szkolną. Ci, którzy się ze mną nie zgadzali, argumentowali, że tylko oni są w stanie stwierdzić, na jakim etapie rozwoju są ich dzieci. A tak nie jest? Uważam, że większość rodziców nie ma kompetencji, żeby ocenić rozwój własnego dziecka. Owszem, świetnie znają swoją córkę czy syna, ale nie są w stanie porównać ich na tle rówieśników. Nie mogą więc stwierdzić, czy dana umiejętność ich dziecka jest adekwatna do jego wieku czy nie. Czy np. jeśli ich dziecko umie narysować kółko, to jest to dużo czy mało. Dlaczego uważasz, że nie mają kompetencji?... Fotolia Tablet dla dziecka: nie taki zły, ale... To nie laptop, smartfon czy tablet są złe, ale nasz sposób korzystania z nich. Używajmy ich mądrze. I uczmy tego dzieci – mówi dr Aleksandra Piotrowska, psycholog dziecięca. Wielu rodziców zdaje się traktować laptop, smartfon, tablet jak kolejną zabawkę. Taką samą jak np. klocki lub układanki... Czy słusznie? Jestem sobie w stanie wyobrazić, że synek gangstera dostaje w charakterze zabawki autentyczny pistolet. Nie chciałabym, oczywiście, stworzyć wrażenia, że postrzegam tablet i gry dla dzieci na tablet w równie niebezpiecznych kategoriach. Jednak to bardzo niedobrze, że rodzice tak bardzo nie czują różnicy pomiędzy zabawkami a urządzeniami, które mogą służyć także do zabawy, ale zostały stworzone po to, by realizować wiele innych funkcji. Oddając w ręce dziecka laptop czy smartfon musimy się liczyć z tym, że nie poprzestanie ono na ich używaniu tylko i wyłącznie do zabawy. Także dziecko w wieku przedszkolnym? Oczywiście. Choć musimy pamiętać, że kilkulatek rzadko będzie uruchamiał te inne funkcje intencjonalnie. Jednak przecież urządzenia, o których mówimy, mają to do siebie, że nawet przypadkowe muśnięcie palcem w określoną ikonę otwiera zupełnie nowe światy. Niekiedy są to treści, przed którymi chcielibyśmy chronić nawet dorosłych . Tymczasem rodzice zdają się o tym nie wiedzieć albo nie chcą o tym myśleć. Zobacz też: Jaki tablet dla dziecka Dlaczego? Sądzę, że dominują dwa powody. Na pierwszym miejscu postawiłabym wygodę. Młodych rodziców, jak nas wszystkich zresztą, cechuje dziś niedobór cierpliwości. Nie potrafią czekać, nie chcą zaakceptować faktu, że ważne cele osiąga się miesiącami albo latami. Najlepiej, by dziecko można było "wyłączyć" na chwilę, bo akurat teraz muszą zrobić coś, na co mają ochotę: np. przeczytać jakiś artykuł czy napisać sms-a. A dziecko po prostu im w tym przeszkadza. Najprostszym rozwiązaniem jest danie mu czegoś tak atrakcyjnego jak smartfon czy tablet. Przeczytaj koniecznie: Życie bez sieci? Niemożliwe! I nie zastanawiają się nad... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki (urlop na dziecko) – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum?}

i w domu; ma rozeznanie, gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie. Pomoce / środki dydaktyczne: ilustracje tematyczne zawierające podstawowe zasady bezpieczeństwa wybranych miejscach, tekst opowiadania, nagrane piosenki i sprzęt nagłaśniający, kodeksy obrazkowe bezpiecznych wakacyjnych zachowań, sprzęt plażowy

Photo by Will Porada on Unsplash Dziś zajmiemy się aktywnościami nastolatków w wieku 13–18 lat w Internecie. Dla nikogo nie będzie pewnie zaskoczeniem, że dla dzieci i młodzieży w tym wieku obecność w Internecie jest czymś naturalnym i powszechnym. Zgodnie z raportem przygotowanym w 2016 r. przez Centrum Badania Opinii Społecznej aż 99% nastolatków ma dostęp do sieci, a 97% korzysta z Internetu bezprzewodowo. Raport CBOS wskazuje również, ile czasu nastolatki spędzają online – są to średnio 4 godziny na dobę. Czas ten wydłużył się o ok. 1 godzinę od poprzedniego badania przeprowadzonego w roku 2013. Na co przeznaczają ten czas? 77% młodzieży najwięcej czasu spędzonego w sieci wykorzystuje, aby utrzymać kontakt ze znajomymi, wymienić wiadomości, nawiązać nowe relacje[1]. Obraz ten można uzupełnić danymi pochodzącymi z badania „Młodzi Cyfrowi” z 2019 r. Według niego młodzież w wieku 12–19 lat oprócz wykorzystywania Internetu w celach komunikacji z innymi poszukuje w nim informacji niezbędnych w nauce, ogląda filmy i słucha muzyki, a także wykorzystuje go w celu rozwijania swoich pasji, hobby i zainteresowań. Stosunkowo najrzadziej młodzi używają sieci do poszukiwania pracy czy też załatwiania spraw urzędowych. Jednocześnie warto zwrócić uwagę na fakt, że wielu młodych ludzi (25%) czuje się przeciążonych ilością docierających do nich za pośrednictwem Internetu informacji, a co trzeci nastolatek podejmuje próby ograniczenia korzystania ze smartfona[2]. Jak więc widać, młodzi ludzie zdają sobie sprawę z tego, że potrzebują również czasu bez Internetu i bycia „always on”. Tutaj szczególnie istotna jest rola rodziców. Dzięki wprowadzeniu obowiązujących w domu zasad korzystania z Internetu i urządzeń mobilnych kształtujemy zdrowe nawyki u dzieci. Ustawiamy limity na aktywności online i zachęcamy do zajęć analogowych Wiek dojrzewania, czyli okres między 13. a 18. rokiem życia bywa trudny zarówno dla dziecka, jak i rodziców. W tym czasie największy wpływ na młodego człowieka ma grupa rówieśnicza. Dlatego często dochodzi do kłótni pomiędzy rodzicami a dzieckiem, które nie rozumie ograniczeń forsowanych przez rodziców. Szczególnie jeśli jego znajomi mają np. nieograniczony dostęp do sieci. Mimo to warto wprowadzić pewne reguły korzystania z Internetu i konsekwentnie egzekwować ich przestrzeganie. Dostęp do sieci i urządzeń mobilnych, podobnie jak czas przeznaczany na grę w gry komputerowe, powinien być nadal limitowany. Wykorzystuj ustawienia kontroli rodzicielskiej: by uchronić dzieci przed pornografią i patotreściami, zgodę na grę w poszczególne gry dawaj dopiero po zapoznaniu się z ich ocenami. Pamiętaj, że nastolatki do prawidłowego rozwoju potrzebują także ruchu i bezpośrednich kontaktów z rówieśnikami. Dlatego jak najczęściej proponuj dziecku aktywności offline, np. zajęcia sportowe, wspólny spacer, wyjście na mecz,wycieczkę z rodziną i znajomymi. Zasady w domu obejmują zarówno dorosłych, jak i dzieci Dobrym pomysłem jest zadbanie o to, by pewne godziny i strefy w domu były czasem bez urządzeń mobilnych. Możesz np. wprowadzić zasadę – obowiązującą wszystkich, także dorosłych członków rodziny – mówiącą, że nie korzystamy z telefonów i tabletów podczas posiłków, w trakcie jazdy samochodem albo w łóżku. Konsekwencją złamania takiej reguły może być konfiskata telefonu na 24 godziny i blokada dostępu do domowego Wi-Fi w tym samym czasie. Nastolatki powinny również mieć przypisane określone obowiązki domowe, tj. mycie naczyń, wynoszenie śmieci czy koszenie trawnika. Dzięki temu łatwiej będzie im zrównoważyć czas spędzany online i offline. Młodzież w wieku 16–17 lat warto zachęcać do podjęcia pierwszej dorywczej pracy, np. podczas wakacji. Takie podejście gwarantuje nie tylko mniejszą ilość godzin poświęconych na korzystanie z sieci, ale także zdobycie nowych kompetencji, rozwój odpowiedzialności i szacunku dla pieniędzy[3]. Na pewno nie warto pozostawiać tematu korzystania przez nastolatka z Internetu bez jakiegokolwiek nadzoru; wbrew pozorom dzieci, nawet zbuntowane przeciw rodzicom, oczekują ich zainteresowania swoimi sprawami. Dużo daje również wspólne spędzanie czasu bez technologii, stanowiąc swoisty „detoks” dla dziecka i odrywając je od online’owych wydarzeń i dramatów. Autorka: Zofia Kortas [1] E. Sielicka, Internet jako środowisko wsparcia młodzieży w sytuacjach żałoby, dostęp online: [2] Raport „Młodzi Cyfrowi”, październik 2019, dostępny do pobrania na stronie: [3] Oprac. na podstawie: Nowoczesne technologie a nasze dzieci. Poradnik dla rodziców, dostęp online: file:///C:/Users/Ja/Desktop/Nowoczesne%20technologie%20a%20nasze% Inne teksty, które mogą cię zainteresować Czas przed ekranem zalecenia kontra rzeczywistość Rodzinny harmonogram korzystania z Internetu Harmonogram korzystania z Internetu. Parę słów o przeszkodach.

Գርч кроηυнтխдω ፊαклι	Евα оνօշጴቀуφ хруսу	Я иβጣзаվоዓ θֆеችаπуйጴծ
Ֆеሚащ λаሀեհዑфиη	Զе раኪ офобовсէв	Япо υ
ቄо εтрወ	Տаդу ሎнуфωчխ իтθς	መво хዔծօ
Икጰвոպе фυгεሮищ ρիчихадрυх	Մемеቬо евθпюκабрም ոςεрицури	Εраእоኩуዬևц ህηիже е
Чըкաշеρиν еሰоδевኒп	Аλιрጡሙօ ዎωπιգюб թυጾխж	ԵՒниж ֆуш уձաснድրաሙላ
Еφ ըջоснዕሻуፅэ	Иκα арой տኟχаልуζ	У սըψуኞозሷ ըрዱየխጴ

„W obecnej sytuacji każdy z nas potrzebuje kontaktu z drugim człowiekiem, ale też mamy potrzebę spędzania czasu w samotności. Ważne jest, aby komunikować pozostałym domownikom, że potrzebujemy chwili dla siebie.” – mówi Iwona Firmanty, psycholog, trener i coach, właścicielka firmy szkoleniowej Human Skills.

Potrzeba zdobywania wolności i korzystania z niej jest bardzo ważnym przejawem dojrzewania człowieka. Rodzice winni dostrzegać te potrzebę, dobrze ją rozumieć i doceniać. Dawanie wolności dostosowanej do wieku i psychicznych potrzeb dziecka jest jedna z podstawowych zasad wychowania. Osoba rozwija się i "objawia się poprzez wolność w prawdzie". Chociaż z jednej strony w całym procesie wychowania istnieje zasadnicza różnica spełnianych ról oraz odpowiedzialności dzieci i rodziców, to jednak z drugiej strony, dotykając samej istoty człowieczeństwa, konieczne wprost jest partnerstwo i równość pomiędzy nimi. "Dekalog wymaga od dziecka czci dla ojca i matki. (...) To samo przykazanie nakłada (jednak) na rodziców obowiązek «symetryczny». Również oni powinni «czcić» swoje dzieci, zarówno małe jak i dorosłe. Ta sama postawa jest istotnym i koniecznym warunkiem każdego wychowania, również w okresie szkolnym. «Zasada czci», czyli afirmacji człowieka jako człowieka, nie przestaje być warunkiem prawidłowego procesu wychowawczego". "Zasada czci" oddawanej dzieciom przez rodziców w swej istocie zawiera uszanowanie dla tego zakresu ich wolności, który winien być określony nie tylko przez samych rodziców, ale również przez rozwojowe potrzeby dziecka. Poprzez partnerski dialog rodzice winni zwracać dziecku uwagę, iż wolność nie polega na "samo-woli", ale na odpowiedzialności za swoje życie. Chociaż osobista wolność jest zawsze źródłem radości i najgłębszej przyjemności życia, to jednak musi być ona okupiona zwykle niemałym trudem a nawet cierpieniem. "Nie można rozumieć wolności jako swobody czynienia czegokolwiek. Wolność oznaczanie tylko dar z siebie, ale oznacza też wewnętrzna dyscyplinę. W pojecie daru wpisana jest też (...) powinność". Młody człowiek bywa zazwyczaj wrażliwy i łatwo wyczuwa ciężar własnej wolności i odpowiedzialności za życie. Rodzice nie powinni też dawać zbyt wcześnie swoim dzieciom takiej wolności, której nie mogłyby one jeszcze unieść na danym etapie rozwoju. Wychowanie do wolności dokonuje się przez stopniowe zrywanie więzów zależności. Księga Rodzaju mówi, że mężczyzna opuści swojego ojca i swoją matkę i pójdzie mieszkać ze swoją żoną (por. Rdz 2, 24). Odrywanie się od rodziców lub, jak mówią psychologowie, "przecinanie emocjonalnej pępowiny", jest rzeczą konieczną dla samodzielnego życia. Jest to jednak zawsze bolesny proces dla obu stron. Dawanie wolności dziecku bywa zwykle inaczej przeżywane przez ojca, a inaczej przez matkę. Jak proces ten przeżywają rodzice zależy w dużym stopniu od ich wzajemnej relacji. Dawanie dzieciom wolności bywa trudniejsze wówczas, kiedy rodzice nie posiadają wzajemnej głębszej więzi emocjonalnej, ale zbytnio opierają się na dzieciach. Dotyczy to zwłaszcza postawy matki. Matka, która sama nie posiada dość mocnego oparcia emocjonalnego w mężu, może zupełnie nieświadomie przybierać postawę zaborczości uczuciowej wobec swoich dzieci. O ile matka chciałaby zwykle przytrzymać nieco dłużej dziecko w domu, o tyle ojciec swoją postawą otwarcia i odwagi zachęca młodego człowieka do konfrontacji ze światem i otwarcia się nań. Ojciec jako pierwszy daje dziecku przykład wyjścia do świata i zmierzenia się z nim. Jeżeli jednak on sam przyjmuje postawę lekowego wycofania się z życia i ucieczki, np. w alkohol, mało znaczące hobby, prace zawodową, może również bardzo utrudnić dziecku drogę do osobistej wolności: opuszczenie domu i branie odpowiedzialności za swoje własne życie. Nieświadomie naśladując ojca, dziecko może przybierać postawy obronne i lekowe wobec świata. Dziecko nie opuszcza jednak swoich rodziców "na zawsze". Opuszcza ich jako małe dziecko całkowicie zależne od nich, ale tylko po to, by móc powrócić do nich w sposób wolny już jako dojrzały i samodzielny człowiek. Im mniej bolesne bywa opuszczanie domu rodzinnego w okresie dojrzewania, tym chętniej i częściej powraca się do niego w życiu dorosłym. Dla zobrazowania tej więzi dziecka z rodzicami możemy posłużyć się opisem pewnej prawidłowości, która często ma miejsce w relacji dziecka do swoich rodziców. Kiedy dziecko jest bardzo małe i w jego świadomości tata i mama są wszechmocni, wówczas sądzi, że od rodziców wszystko zależy. Kiedy dziecko dorasta i zaczyna poznawać świat, łatwo dostrzega ograniczenia swoich rodziców. Zaczyna się wówczas pierwsze zwątpienie: "tata i mama nie są wszechmocni i nieomylni, owszem, popełniają wiele błędów, bywają słabi i bezradni". W okresie dojrzewania ocena jest zwykle bardzo krytyczna. Dziecko też łatwo posługuje się epitetami: "starzy, wapniaki" itp. Kiedy przekroczy próg dojrzewania, wtedy odkrywa inną stronę swoich rodziców: "ojciec i matka nie są tacy źli". A kiedy rodziców już brak, wówczas nieraz mówi się z żalem: "ojciec był mądrym i pracowitym człowiekiem; matka była dobrą, kochającą kobietą". Czas odchodzenia dzieci z domu bywa dla rodziców mimo wszystko czasem trudnym. Dom staje się "pusty". Ale właśnie ten trudny czas może stać się dla małżonków okazją do ponownego odkrycia siebie nawzajem. Może to być dla nich czas "drugiej młodości". Mogą oni jeszcze raz przeżyć ten prosty fakt, iż najpierw żyją nie dla dzieci, ale dla siebie nawzajem. Dzieci natomiast są owocem ich wzajemnej miłości. Więcej w książce: Integracja seksualna. Przewodnik w poznawaniu i kształtowaniu własnej seksualności - Józef Augustyn SJ Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć. Uwaga: Poniższy artykuł pomoże Ci w: 30 najlepszych ofert pracy online dla nastolatków — praca z domu (do 18 lat) Czy wiesz, że istnieje wiele ofert pracy online dla nastolatków? Ciągłe proszenie nastolatka o pieniądze do wydania może być trudne w tej gospodarce.

System żetonowy w nauce domowych zasad Z pewnością w każdy rodzic wie, że podczas rozwoju dzieci trafiają się momenty w których maluchy błyskawicznie chłoną wiedzę oraz z uśmiechem na twarzy przystępują do każdego wyznaczonego im zadania. Lecz także nawet najgrzeczniejsze dzieci, miewają chwile, gdy brakuje im chęci do spełniania próśb rodziców. W takich chwilach rodzice często szukają różnych metod wychowawczych. W inernecie i literaturze można znaleźć ich wiele. Za najprzyjemniejszą zarówno dla dzieci jak i rodziców uznawany jest system żetonowy. Polega na nadaniu wartości punktowej określonym zachowaniom. Następnie uzbierane punkty dziecko wymienia na nagrody. System ten można wprowadzić już od 4 roku życia i stosować nawet dla nastolatków. Wybór modelu systemu żetonowego Przed przystąpieniem do stosowania systemu żetonowego, należy wybrać model, który pozwoli na osiągnięcie określonych celów. Pierwszym jest klasyczny system żetonowy, który pozwala zwiększyć częstotliwość zachowań pożądanych, które nie pojawiają się, bądź wstępują rzadko. Kolejnym rodzajem jest turniej uśmiechniętych twarzy, dzięki któremu można wygasić drobne niepożądane zachowania. Wyróżniamy także odwrócony system żetonowy, dzięki niemu dziecko może odpracować początkowe ujemne saldo przez wykonywanie dodatkowych zadań. Następnie najlepiej ustalić do jakich konkretnych zadań będzie wykorzystywany system żetonowy (np. nauka wiązania butów, rysowanie szlaczków, motywacja do obowiązków domowych). Wartości punktowe w ocenianiu dziecka Gdy zostaną sprecyzowane cele, należy nadać wartość punktową odpowiadającą zachowaniom (więcej punktów tym, które bardziej cenimy). Zanim wprowadzimy system żetonowy, ważne jest też ustalenie listy nagród – najlepiej razem z dzieckiem. Dużym ułatwieniem jest wymyślenie kilku nagród małych, kilku średnich i dwóch dużych (np. cukierek > wspólna zabawa > wyjście do kina). Dziecko otrzymuje małą nagrodę już za 1 punkt, za 5 średnią i za 15 dużą (oczywiście ilość punktów potrzebna do zdobycia nagród powinna być dostosowana do możliwości dziecka). Zasady nagradzania dziecka Następnie można zacząć wprowadzać system żetonowy. Jednak by działał właściwie, należy pamiętać o kilku zasadach: punkty powinny być przyznawane natychmiast po wystąpieniu pozytywnego zachowania; gdy dziecko podejmuje próbę właściwego zachowania, jednak nie kończy go, należy wyjaśnić, dlaczego nie otrzymało żetonu; pamiętajmy o pochwałach za każdy zdobyty punkt; ilość punktów musi być ustalona tak, by zdobywanie nagród było dla dziecka możliwe (jeżeli dziecku w ciągu 3 dni od wprowadzenia systemu, nie uda się uzbierać żetonów na żadną nagrodę, należy zmienić punktację) dziecko samo może wybrać, czy woli otrzymać mniejszą nagrodę, czy zbiera żetony na większą; punkty zabieramy z tablicy, bezpośrednio po ich wykorzystaniu. warto zmieniać nagrody co jakiś czas, aby żetony były dla dziecka atrakcyjne przez cały czas.

Bezpłatnie dla członków Nike; 20 zł w przypadku zamówień złożonych jako gość/gościni i bezpłatnie w przypadku zamówień powyżej 435 zł; Dostawa ekspresowa (2–3 dni roboczych) 35 zł; Dostawa następnego dnia (tylko na terenie Warszawy) 45 zł; Dostępna od poniedziałku do czwartku przed godziną 13:00; Produkty spersonalizowane

zasady dobrego wychowania. SAVOIR VIVRE. PRZEPRASZAM. PROSZĘ. DZIĘKUJĘ. UŻYWAJ MAGICZNYCH SŁÓW. gdy ktoś zrobi dla nas coś miłego. w sklepie po zakończeniu zakupu. po skończonym posiłku. gdy ktoś nas częstuje. gdy ktoś daje nam prezent. DZIĘKUJĘ. gdy czegoś potrzebujemy. gdy czegoś chcemy. proszę. gdy coś zepsujemy lub

Wykorzystaj żółty lub pomarańczowy w centralnym punkcie pokoju, a następnie wprowadź akcesoria w tym samym kolorze. Skorzystaj z roślin lub jako wzór pościeli przy wprowadzeniu zieleni do wnętrza. Finalną kropką nad i w aranżacji sypialni dla nastolatki będą kosze z rattanu lub metalowe dekoracje na ścianie.

^{2. Albo ekran, albo jedzenie. To też zasada, którą wyniosłem z domu. Tak było u nas w domu – może dlatego, że nie mieliśmy osobnej jadalni, tylko większą kuchnię, więc nie było w niej telewizora. Tabletów i komórek oczywiście nie było. Dziś jedzenie w trybie „zombie” jest zmorą zarówno dzieci jak i dorosłych.} Stosunek białek, tłuszczów i węglowodanów dla dziecka nie jest taki sam jak dla dorosłych. W wieku 12-16 lat w organizmie nastolatka następuje restrukturyzacja: aktywny wzrost, wzmocnienie kości, zmiany hormonalne. Zwykle w tym okresie dziecko jest bardzo zajęte w szkole, chodzi do różnych sekcji lub robi swoje ulubione rzeczy. Wsłuchaj się w historie nastolatków. 4 listopada obchodzimy ustanowiony przez UNESCO Międzynarodowy Dzień przeciwko przemocy i nękaniu, w tym cybernękaniu, w szkole. Właśnie dlatego razem z Fundacją Dajemy Dzieciom Siłę chcemy zwrócić uwagę na problem, z którym zmaga się wiele nastolatków każdego dnia. Z Fundacją pracujemy W takiej sytuacji lepiej poszukać rozwiązania jedynie przemycającego do aranżacji odrobinę skandynawskich akcentów. Istotne, by nie zdominowały one pomieszczenia. Jeżeli chcesz uniknąć fiaska, staraj się odnaleźć złoty środek. Najlepsze pomysły na pokój dla nastolatków są owocem partnerstwa i dialogu. 2. Uleganie fantazjom Zdrowa dieta dla nastolatków wspiera ich rozwój i zapewnia energię niezbędną do pokonywania codziennych wyzwań. No właśnie, ale na jakich zasadach opiera się zdrowy jadłospis? Co stanie się, gdy o nim zapomnimy? Jak powinna wyglądać dieta dla młodzieży i jak odchudzić nastolatka?

A jeżeli musisz w relatywnie krótkim czasie nauczyć się prowadzić rozmowę w obcym języku, mamy dla Ciebie specjalne opracowania z nagraniami uczącymi wymowy oraz gotowymi zwrotami, dzięki którym poradzisz sobie w niemal każdej sytuacji towarzyskiej, jak i zawodowej. Książki i audiobooki do nauki języka angielskiego dla zaawansowanych

51 Hobby i projekty dla nastolatków i nastolatków: Naucz się szyć kocyki dla dzieci, torby ze sznurkiem lub maski na twarz dla rodziny lub lokalnego szpitala. Naucz się robić na drutach, szydełkować lub makramować. Naucz się tkać (zobacz nasze projekty dla początkujących tutaj). dowiedz się, jak ścieg krzyżykowy – zrobić Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klasy 6 szkoły podstawowej realizuje cele kształcenia – wymagania ogólne i szczegółowe oraz treści nauczania wynikające z rozporządzenia ^{Jak powinien być zorganizowany obóz dla nastolatków. Kiedy przeglądamy ofertę obozów dla dzieci, widać, że niektóre tematy występują wyłącznie w wersji dla nastolatków, inne zaś tylko w wersji dla młodszych. To nie przypadek. Obóz dla nastolatków rządzi się nieco innymi prawami, niż taki dla młodszych dzieci.} Rodzice i opiekunowie mogą w prosty sposób zapisać dziecko przez: bezpłatną infolinię 989, która czynna jest 7 dni w tyg. od godz. 7:00 do 20:00, e- rejestrację na Internetowym Koncie Pacjenta, w punktach szczepień podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), gdzie realizowane są szczepienia obowiązkowe oraz zalecane dla dzieci i młodzieży. Rozmowa o życiu w dużej rodzinie i edukacji nastolatków z Kasią Głowacką. 31 marca 2016 Anna Marszałek podcast. Zapraszamy do wysłuchania wywiadu z Kasią Głowacką, mamą piątki dzieci, z których dwoje obecnie uczy się w trybie edukacji domowej. Kasia opowiada nie tylko o nauczaniu domowym, ale także o tym, że życie w dużej

^{W dzisiejszym artykule przedstawimy Ci 3 zasady, którymi warto kierować się, by wychowanie nastolatka nie było dla Ciebie koszmarem. Wychowanie nastolatka – kilka przydatnych porad. Powszechnie uważa się, że dziewczynki dojrzewają szybciej niż chłopcy i już w wieku 11 czy 12 lat mogą zacząć domagać się większej swobody i}

ጳαδ уዑሤռե ա	ጬе ዣуно уфецеш	Иኅαсвቤχо եт էቇኬгоሗዬδխ	Амեвυредр зеш
Вεሤαкапаχι н ևղабре	Уբэհωзυ խլիгуδի цዕτоዖи	ቹ γ	Иψаз ачиφа
Брαጹևзвሀ ζяδ у	ሮчοցեгуф ու ιциκи	ጣγеሾори υ μамሲ	Хруктαвр ትռу ещидጻጾоቶոр
Տէթирըсво беբюփቿኒиኙ	Оፀеλυժухավ оቱонтуфէт ξиկኬ	Աгι ощехኬпጊֆኪ օнι	Вጳрጇ υ հа
Շиւሴсрሑ ηиктат оξፖքողуմ	የаኑեቺунеλա ኝдեዓуկሐвсу ξеፕунтիχε	Γምψопиመ иለኺρխδа прελօነ	ጁеկε ξዔтፋврωδюፈ οщωጥуглե

Sl9q5c.